ریحانه

مدافع حرم عبارتیست مثل همان عهد قدیمی، عهدی که برایش هشت سال جنگیدیم و حماسه آفریدیم
یعنی دلاور مردانی که جوانی پاک و متعبد خود را در راه دین و اسلام دادند و خواستند که فدایی شوند.
فدایی راه ولایت، فدایی دخترِ مادر
و چه زیباست اینگونه فدایی شدن.
فرقی نمیکند کجا شهید شده اند و از کجا هستند
اینان عباس زینب اند، که از همه چیزشان گذشتند که از ناموسشان تا پای جان محافظت کنند
و حیدری جنگیدند تا منتقم خون مادر باشند.
مسیرشان دنیایی نبود بلکه آسمانی بود.
نیامده بودند که بمانند از همان اولم رفتنی بودند.
همان هایی که با نفسشان مدام جنگیدند تا توانستند با دشمن بجنگند و لایق حمایت از حرم بی بی شوند.
عاشقانی که شربتت شهادت را نوشیدند و عند ربهم یرزقون شدند.
همان هایی که با همه چیز جنگیدند تا خدایی شوند و به معشوقشان برسند.
همه وجودشان لبریز از خدا شد، لبریز از عشق خدایی
و در اخر خدا خریدارشان شد و ما جامانده هایی هستیم که هرلحظه می گوییم خوش به حالتان ای شهدا
ادامه دهندگان راهشان باشیم